ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
ΚΟΙΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Α’ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Β’
Άρθρο 46.
Εργασιακά δικαιώματα (Άρθρα 10
και 16 της Οδηγίας (EE) 2019/1158)
Τα κεκτημένα ή υπό κτήση
δικαιώματα των εργαζομένων, κατά την ημερομηνία έναρξης οποιασδήποτε άδειας ή
και ευέλικτης ρύθμισης του παρόντος Μέρους, διατηρούνται μέχρι το τέλος της
άδειας ή απουσίας από την εργασία ή της ευέλικτης ρύθμισης. Με τη λήξη της
άδειας ή της ευέλικτης ρύθμισης, τα δικαιώματα του παρόντος Μέρους
εφαρμόζονται, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία ή τις συλλογικές συμβάσεις
εργασίας.
2. Κατά τη λήξη κάθε άδειας ή
ευέλικτης ρύθμισης του παρόντος Μέρους, οι εργαζόμενοι δικαιούνται να
επιστρέψουν στην ίδια ή σε ισοδύναμη ή ανάλογη θέση εργασίας, με τους ίδιους
όρους και συνθήκες εργασίας και να επωφεληθούν από οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών
εργασίας, από την οποία θα είχαν επωφεληθεί, εάν δεν είχαν λάβει την άδεια.
3. Το παρόν Μέρος καθορίζει τα
ελάχιστα όρια προστασίας των εργαζομένων και δεν θίγει ευνοϊκότερες ρυθμίσεις
για τους εργαζομένους που ισχύουν από τη νομοθεσία ή από συλλογικές συμβάσεις
εργασίας, διαιτητικές αποφάσεις, κανονισμούς εργασίας και ατομικές συμβάσεις
εργασίας ή συμφωνίες εργοδοτών και εργαζομένων και, που σε κάθε περίπτωση,
δύνανται να θεσπίζουν ή να διατηρούν ευνοϊκότερες διατάξεις για τους
εργαζομένους από εκείνες που προβλέπονται στο παρόν Μέρος.
4. Οι ρυθμίσεις του παρόντος
Μέρους δεν καταργούν και δεν επηρεάζουν τη χορήγηση άλλων δικαιωμάτων, που
αφορούν στη διευκόλυνση των γονέων για την ανατροφή του παιδιού, τον θηλασμό
και τη φροντίδα του παιδιού.
Άρθρο 47.
Απαγόρευση διακρίσεων (Άρθρα
11 και 14 της Οδηγίας (EE) 2019/1158)
1. Απαγορεύεται κάθε δυσμενής
ή λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση εργαζομένων, επειδή ζήτησαν ή έλαβαν άδεια ή
ευέλικτη ρύθμιση ή επειδή άσκησαν τα δικαιώματα που προβλέπονται από το παρόν
Μέρος.
2. Απαγορεύεται κάθε δυσμενής
ή λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση εργαζομένων και των εκπροσώπων τους, από τον
εργοδότη, καθώς και κάθε δυσμενής σε βάρος τους συνέπεια, επειδή υπέβαλαν
καταγγελία εντός της επιχείρησης ή κίνησαν νομική διαδικασία, με σκοπό να
επιβληθεί η συμμόρφωση με τα δικαιώματα που προβλέπονται στο παρόν Μέρος.
Άρθρο 48.
Προστασία από την απόλυση και
βάρος απόδειξης (Άρθρο 12 της Οδηγίας (EE) 2019/1158)
1. Απαγορεύεται και είναι
άκυρη η καταγγελία της σύμβασης εργασίας εργαζόμενου, επειδή ζήτησε ή έλαβε
άδεια ή ευέλικτη ρύθμιση ή επειδή άσκησε δικαίωμα που προβλέπεται στο παρόν
Μέρος.
2. Σε περίπτωση απόλυσης
εργαζομένου, επειδή ζήτησε ή έλαβε άδεια ή ευέλικτη ρύθμιση που προβλέπεται στο
παρόν Μέρος, ο εργοδότης υποχρεούται να γνωστοποιεί τους λόγους της απόλυσης
εγγράφως. Παραβίαση της υποχρέωσης αυτής του εργοδότη συνιστά μαχητό τεκμήριο,
ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας έλαβε χώρα κατά παράβαση της παρ. 1.
3. Αν εργαζόμενος, που θεωρεί
ότι απολύθηκε κατά παράβαση της παρ. 1, τεκμηριώνει ενώπιον δικαστηρίου ή άλλης
αρμόδιας αρχής πραγματικά περιστατικά ικανά να στηρίξουν την πεποίθηση, ότι
απολύθηκε γιατί ζήτησε ή έλαβε άδεια ή διευκόλυνση του παρόντος Μέρους,
εναπόκειται στον εργοδότη να αποδείξει, ότι η απόλυση έγινε για άλλους λόγους.
Η ρύθμιση της παρούσας δεν ισχύει στην ποινική δίκη.
4. Η παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 1483/1984 (Α’ 153),
τροποποιείται με την προσθήκη της προστασίας για τον εργαζόμενο γονέα και διαμορφώνεται
ως εξής:
«1. Απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης
εργασίας εργαζομένης από τον εργοδότη της τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
της όσο και για χρονικό διάστημα δέκα οκτώ (18) μηνών μετά τον τοκετό ή κατά
την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή
τον τοκετό, καθώς και η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζομένου
πατέρα από τον εργοδότη του για χρονικό διάστημα έξι (6) μηνών μετά τον τοκετό,
εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία της σύμβασης εργασίας. Η
προστασία από την καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας ισχύει τόσο έναντι
του εργοδότη στον οποίο ο/η εργαζόμενος/η γονέας προσλαμβάνεται, χωρίς να έχει
προηγουμένως απασχοληθεί αλλού, πριν συμπληρώσει τη διάρκεια της προστασίας του
πρώτου εδαφίου, όσο και έναντι του νέου εργοδότη, στον οποίο ο/η εργαζόμενος/η
γονέας προσλαμβάνεται, και μέχρι τη συμπλήρωση του χρονικού διαστήματος που
προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο. Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί να θεωρηθεί
ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου, που οφείλεται στην
εγκυμοσύνη ή στις οικογενειακές υποχρεώσεις του εργαζόμενου γονέα, κατά την
έννοια του άρθρου 33.».
Άρθρο 49.
Έννομη προστασία (Άρθρο 16 της
Οδηγίας (EE) 2019/1158)
1. Κάθε πρόσωπο που θεωρεί,
ότι ζημιώθηκε από τη μη τήρηση του παρόντος Μέρους, ακόμη και αν έχει λήξει η
σχέση, στο πλαίσιο της οποίας φέρεται ότι σημειώθηκε η διάκριση, έχει δικαίωμα
δικαστικής προστασίας, καθώς και δικαίωμα προσφυγής ενώπιον των αρμόδιων
διοικητικών αρχών, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών διαμεσολάβησης από τον
φορέα του άρθρου 32. Η άσκηση των δικαιωμάτων αυτών δεν επηρεάζει τις
προβλεπόμενες προθεσμίες δικαστικής και διοικητικής προσφυγής.
2. Νομικά πρόσωπα και ενώσεις
προσώπων που δικαιολογούν σχετικό έννομο συμφέρον μπορούν, κατόπιν έγγραφης
συναίνεσης του θιγόμενου από παραβάσεις του παρόντος Μέρους, να ασκούν στο
όνομά του προσφυγή ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών ή δικαστικών αρχών. Μπορούν
επίσης να παρεμβαίνουν προς υπεράσπισή του ενώπιον των διοικητικών ή δικαστικών
αρχών.
Άρθρο 50.
Κυρώσεις
1. Στον εργοδότη που
παραβιάζει τις διατάξεις του παρόντος Μέρους επιβάλλονται οι διοικητικές και
ποινικές κυρώσεις των άρθρων 24 και 28 του ν. 3996/2011 (Α’ 170).
2. Η παραβίασή της, κατά το παρόν
Μέρος, αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων γεννά αξίωση προς αποζημίωση του
θύματος, η οποία καλύπτει τη θετική και την
3. Για κάθε παραβίαση του
Κεφαλαίου Α’ στον δημόσιο τομέα, τα ν.π.δ.δ., τους Ο.Τ.Α. και στον ευρύτερο
δημόσιο τομέα, όπως οριοθετείται από το άρθρο 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143),
επιβάλλονται πειθαρχικές και διοικητικές κυρώσεις, σύμφωνα με την ισχύουσα
νομοθεσία.
4. Η μη χορήγηση από τον
εργοδότη της αιτούμενης από τον εργαζόμενο βεβαίωσης των στοιχείων της
εργασιακής σχέσης ή των διαστημάτων των αδειών του παρόντος Μέρους, που του
χορηγήθηκαν συνιστά παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας.
Άρθρο 51.
Ενημέρωση εργαζομένων (Άρθρο 17 της Οδηγίας (EE) 2019/1158)
Το Υπουργείο Εργασίας και
Κοινωνικών Υποθέσεων, υποχρεούται να διατηρεί αναρτημένο στην ιστοσελίδα του
πληροφοριακό υλικό σχετικό με τα δικαιώματα που προβλέπονται στο παρόν Μέρος.
Οι εργοδότες υποχρεούνται να γνωστοποιούν, με κάθε πρόσφορο μέσο, στο προσωπικό
τους κάθε πληροφορία σχετική με τις ανωτέρω άδειες και τις ευέλικτες ρυθμίσεις
εργασίας των γονέων.
Άρθρο 52.
Εξουσιοδοτικές διατάξεις
1. Με κοινή απόφαση των
Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Εσωτερικών, δύνανται να
ρυθμίζονται η διαδικασία, ο τρόπος και οι λοιπές προϋποθέσεις εφαρμογής του
άρθρου 28, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια. Η έκδοση της απόφασης αυτής δεν
αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 28.
2. Με κοινή απόφαση των
Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας, δύναται να καθορίζονται
οι σοβαροί ιατρικοί λόγοι, από τους οποίους προκύπτει η ανάγκη για σημαντική
φροντίδα ή υποστήριξη του συγγενούς, το είδος της ιατρικής γνωμάτευσης και κάθε
άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου 29.
3. Με απόφαση του Υπουργού
Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, δύναται να καθορίζονται οι προϋποθέσεις
χορήγησης της άδειας του άρθρου 30 και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια. Η έκδοση
της απόφασης αυτής δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 30.
Άρθρο 53.
Μεταβατικές διατάξεις
Για κάθε εργαζόμενο γονέα,
στον οποίο έχει χορηγηθεί γονική άδεια, σύμφωνα με το άρθρο 50 του ν. 4075/2012 (Α’ 89) και
η οποία δεν έχει λήξει κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, ο Ο.Α.Ε.Δ.
υποχρεούται να καταβάλει το επίδομα της παρ. 3 του άρθρου 28.
Άρθρο 54.
Καταργούμενες διατάξεις
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται:
α. τα άρθρα 7 έως και 9 του ν. 1483/1984 (Α’ 153),
β. η περ. Β’του άρθρου 7 του ν. 3144/2003 (Α’ 111),
γ. το άρθρο 22 του ν. 3488/2006 (Α’ 191),
δ. η παρ. 5 του άρθρου 20 του ν. 3896/2010 (Α’ 207),
ε. τα άρθρα 48 έως 54 του ν. 4075/2012 (Α’ 89),
στ. το άρθρο 38 του ν. 4342/2015 (Α’ 143),
ζ. το άρθρο 9 του π.δ. 176/1997 (Α’ 150),
η. η παρ. 2 του άρθρου 36 του ν. 3996/2011 (Α’ 170),
θ. το άρθρο 31 του ν. 4735/2020 (Α’ 197).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου